☀️ Een stralende dag
13 mei 2000.
Een stralende, warme zaterdag — eigenlijk best benauwd. Iedereen was buiten. Sommigen liepen nog even de stad in, op zoek naar een moederdagcadeautje. Zo typisch: op het laatste moment nog even snel iets kopen.
Anderen zaten in het park, op een bankje in de zon, bij het zwembad… of gewoon thuis achter in de tuin, op een degelijke Hartman-set, koel drankje in de hand.
Wat moet je anders met zulk weer? Je kon er alleen maar van genieten.
🔥 De ramp
Hier en daar waren door de warmte al wat opstootjes ontstaan. In een tuin werden vuurwerkpijllatjes gevonden.
De bewoner dacht: ik doe ze maar bij m’n stokrozen.
Ondertussen vlogen er schuurtjes in brand — maar niemand wist nog dat de opslag van Fireworks BV ook in brand stond.
Ze waren het aan het blussen… met een hogedrukspuit en een tuinslang.
Serieus — een tuinslang, terwijl daarbinnen kruid en brandversnellende stoffen lagen.
Dat schiet dus niet op.
De brand werd erger. De brandweer rukte uit.
Uiteindelijk riepen ze “brand meester” — dat betekent: ze denken dat het onder controle is, ze gaan inpakken.
Maar dan…
De mensen beginnen ineens te rennen.
Vooral de achterste mensen. Als dolle honden.
En dan zie je het.
Een enorme vuurwolk.
In de vorm van een skull. Zo eng. Zo ziek echt.
De ene explosie na de andere. Midden in een woonwijk.
Hoe is dit ooit toegestaan?
Een vuurwerkfabriek in een woonwijk?! Wie bedenkt zoiets? Zijn ze gestoord?
Ja. Dik gestoord.
Zijn er schuldigen? Zeker weten.
De baas van Fireworks had eerlijk moeten zijn over wat daar lag.
Die broer of neef of wie dan ook — die had niet moeten aarzelen.
De gemeente had vaker moeten controleren.
Zij hadden dit nooit, nooit in een woonwijk mogen toestaan.
🕊️ Nasleep – de dag die nooit verdwijnt
Er vielen 23 doden.
Onder wie vier brandweermannen.
Zij gingen erin. Ze dachten te blussen, te helpen.
Ze kwamen er nooit meer uit.
Meer dan 950 mensen raakten gewond.
Duizenden raakten hun huis kwijt. Hun spullen. Hun herinneringen. Alles.
De wijk Roombeek was veranderd in een maanlandschap. Alles zwart, alles stuk.
En tot op de dag van vandaag…
zijn er drie mensen nooit teruggevonden.
Gewoon… verdwenen. In rook.
Je hoort er niet veel meer over. Maar ze zijn er. Niet fysiek, maar nog steeds in hoofden, harten, rouwstoelen.
En dan…
de dieren.
O mijn hemel, de dieren.
Katten in paniek. Honden die vastzaten aan kettingen.
Konijntjes die nooit uit hun hok zijn gekomen.
Vogeltjes die fladderden tot het vuur hen haalde.
En de kindjes…
die met grote ogen omhoog keken en niet begrepen waarom hun wereld in vlammen stond.
Het is 25 jaar geleden, zeggen ze.
Maar voor de mensen van Enschede voelt het als gisteren.
Alsof de rook nog in de muren hangt.
Alsof het geluid van die explosies nog steeds ergens onder de huid zit.
En voor wie er níet was, is het moeilijk te bevatten.
Maar voor wie er wél was —
blijft het branden.
💪 Kracht, herinnering en rechtvaardigheid
Kracht
De mensen van Enschede hebben laten zien wat veerkracht betekent.
Ze hebben hun leven opnieuw opgebouwd, hun gemeenschap versterkt en elkaar ondersteund in de moeilijkste tijden.
Herinnering
We mogen nooit vergeten wat er is gebeurd.
De slachtoffers, de helden, de dieren — ze verdienen onze blijvende herinnering en respect.
Rechtvaardigheid
Het is essentieel dat we blijven streven naar transparantie en verantwoordelijkheid.
Dat we leren van het verleden om toekomstige tragedies te voorkomen.
Bron: RTL Nieuws
De serie op NPO Start: de EO-dramaserie De Vuurwerkramp is momenteel gratis te bekijken op NPO Start
Bron: ChatGPT ✨ x Sankyra
