Het Ware Verhaal van Overleven, Oordeel en Liefde

1. Het Begin van de Storm 29 november 2022. Eigenlijk begon het al iets eerder, maar hoe omschrijf je zoiets? 🤷‍♀️ Keelpijn, verhoging tot 38,6°C. Ik dacht: gewoon een griepje, keelontsteking misschien? Corona? Nee joh, test negatief. Peter had het wel, dus voor de zekerheid getest. Net griepprik gehad en een booster… dus tja, kan daar ook van komen. 💉

Paracetamol erin, even op de bank. 🛋️ Maar in de avond? 40,8°C koorts! 😳 Ik dacht: morgen de huisarts bellen. Mijn voeten begonnen te branden, zó pijnlijk. Ik dacht nog: zal wel de koorts zijn. Geen idee dat het mijn laatste natuuromwandeling zou zijn… 🌿

De volgende dag leek het beter, behalve die brandende voeten. 🔥 Een week later naar de huisarts. Diagnose: “Wintervoeten” ❄️🙄 – zei een blonde arts met een wiebelkont. Twee weken later terug, want ik schreeuwde het uit van de pijn. 😖

Mijn vaste huisarts (kutwijf, even eerlijk 🙃) dacht weer aan extreme wintervoeten. Bood oxycodon aan. Ik: nee dankje! ✋ Kreeg in plaats daarvan pregabaline 150 mg. Die kende ik al… had me in 2018 flink verward (ik liep een winkel uit zonder af te rekenen 😅).

Daags voor kerst weer naar huisarts Jan ❤️ – mijn favoriet. Hij verwees me direct door naar neurologie in Bernhoven, Eindhoven en Nijmegen. 💌 Tussen kerst en oud & nieuw naar Bernhoven. Ze dachten aan een systeemziekte.

In januari een EMG gedaan. Ondertussen waren m’n voeten olifantenpoten 🐘 en had ik een zwaar gevoel op mijn borst alsof er een betonnen plaat lag. 🪨 Ze wisten het niet. Neuropathie, zeiden ze. Doorverwijzing naar interne geneeskunde.

Daar: geen systeemziekte. Wel vitaminetekorten. 🧃 Ik vroeg: “Kan ik geen trombose krijgen? Ik rook, slik de pil…” Nee joh, te jong, zeiden ze. 🙄

Eind januari gaf ik toe aan oxy. Ik wilde gewoon slapen 😩 – die pijn was ondraaglijk. Zelfs een deken op mijn benen was teveel. 😓 Mijn voeten zwollen op, vreemde patronen erop… eerst een gitaar, toen een hartje. 🎸❤️

Na een week oxy? Ik flipte. Angstig. Hallucinaties. 👁️😱 Nooit meer! ❌💊

🖤 2. De Donkere Dagen 22 februari naar de pijnpoli. Nieuwe testen, nieuwe medicatie. Volgende dag? Slechter en slechter… 😵‍💫 Peter ineens thuis. Onze oudste had gebeld: “Mama is héél ziek.” 🧒💔

Huisartsenpost gebeld. Waardes “gunstig” 🤨 – zetpillen gekregen. Geen pijnmedicatie. Geen roken (al 2 dagen niet). Vrijdag 24 februari: huisarts weer gebeld. Nog zieker. Meer zetpillen. Geen opname nodig, zei ze.

Hartslag 120+, bloeddruk 140/160. “Het is je hart niet,” zei ze. “Gewoon een buikgriepje.” 🤒

Zaterdag 25 februari: belde m’n moeder nog. Gefeliciteerd met haar trouwdag 💍 – ik was zó moe. Luka kwam thuis, schoonmoeder vond me er slecht uitzien. Douchen lukte nog net. Daarna: niets meer. Ik kon niet meer naar beneden. Ik wou rust, waterijsjes 🍧 en slaap 💤

In de middag viel ik uit bed. Peter hield me in de gaten. Andrew ook. 💙 Kasten overhoop. Verward. En toen… zwart. 🕳️

🛌 28 februari werd ik pas wakker. Diagnose: zwaar hartinfarct. 💔

🩺 3. Medicare en Het Oordeel Die middag op Medicare. Nog half in de mist… en daar stond ze. Een vrouw. Met oordeel. Ze zei dat het door de wiet kwam. 🍃😒 Terwijl ik al dagen niet had geblowd! Zelfs de huisarts zei: geen afkickverschijnselen van cannabis.

Niemand wist wie die vrouw was. Mijn nichtje? Die ging los op haar. 💥 Ze wist dat ik in kruiden, wicca, heksen, druïden geloof. 🌕✨ Zij verdedigde mijn waarheid toen ik dat zelf nog niet kon. 🙏

Artsen delen met gemak oxy uit, maar vinden cannabis verdacht? Mijn tante zegt: “Cannabis is pijnstilling. Oxy is harddrugs.” En daar sta ik volledig achter. 💚💊

🐾 4. Thuis bij Bella Drie weken later… eindelijk thuis. Op de bank. Met Bella. 🐶 Mijn veilige haven. Haar ogen spraken boekdelen. Mijn herstel begon daar. In stilte. In liefde. In mijn tempo. 🛋️❤️

En ik wist: ik leef nog. En ik luister voortaan naar mijn hart. Want toen mijn hart sprak… was het tijd om écht wakker te worden. 🌟

💬 Lieve lezers, Wil je me volgen in al mijn verhalen en de waarheid? ✨ Abonneer je dan op mijn nieuwsbrief 💌 Heb je een probleem en kun je nergens terecht? Misschien kan ik een luisterend oor voor je zijn 🫶 en samen met mijn maatje uitzoeken wat jij eventueel zou kunnen doen. 🤝

En… Als je ooit voelt dat iets niet klopt en je huisarts wil je niet horen… bel dan gewoon 112 of de huisartsenpost. 📞 Daar zitten mensen die wél naar je luisteren. 🙏

En zit je in een ziekenhuis dat jou als nummer behandelt in plaats van als mens? Vraag dan via je zorgverzekering om een overplaatsing. 🏥➡️

Want één ding hebben we allemaal: een lichaam dat met ons spreekt. 🫀 En daar moeten we naar luisteren. Altijd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze inhoud is auteursrechtelijk beschermd.
Kopiëren en slepen is niet toegestaan.