Een vrouw met een plan, een verleden en een sterke wil
Sandra is een realist. Geen mooipraterij, geen onzin—gewoon eerlijk, recht voor z’n raap en altijd met een vleugje humor. Haar leven is allesbehalve makkelijk geweest, maar ze blijft doorgaan. In dit eerste interview leren we haar kennen: haar jeugd, haar dromen, haar worstelingen en haar veerkracht.
Hoe was jouw jeugd?
Moeilijk, maar zeg nou eerlijk, iedereen heeft het weleens moeilijk. Het leven bestaat uit ups en downs. Toch heb ik van mijn jeugd genoten—vooral in de zomer. Dan gingen we als familie naar zee, struinden over de Visserijfeesten van Breskens en maakten de fotohokjes onveilig met mijn zussen. Op school vond ik de vakken saai. Had ik maar VMBO gedaan, die hadden véél leukere lessen! Gelukkig had ik vriendinnen in de straat en speelden we buiten. Skeeleren, stoepkrijten, verstoppertje… Soms mis ik die tijd. Vooral de gigantische watergevechten met de hele straat in de zomer.
Wat is een moment uit je jeugd dat je nooit zal vergeten?
Dat ik smoorverliefd was op Leonardo DiCaprio… en nu denk ik alleen maar: BLEH! Wat is die lelijk geworden! 🤣
Hoe was het om op te groeien?
Het was leuk om ouder te worden en door te kunnen leren. Op VMBO-niveau, ja! En ik ben nog geslaagd ook. Maar het was ook keuzes maken. Je wilt uitgaan, maar je moet de volgende ochtend vroeg werken. En als je toch beide doet, ben je kapot. Dat was wennen. Daarnaast was ik vaak ziek. Artsen wisten niet wat het was, en als zij het niet weten, waarom zouden anderen het dan geloven?
Voelde je je begrepen als kind, of juist niet?
Ik denk dat ieder kind zich onbegrepen voelt. Ik was geen uitzondering. Gepest worden is vreselijk, en laten we eerlijk zijn: pestkoppen zijn niet stoer, ze zijn knap zielig. De kinderen die gepest worden, dát zijn de sterke. Maar als kind zeg je dat niet altijd tegen je ouders, uit angst dat het erger wordt. Ze hebben zelfs een keer mijn jas in brand gestoken, omdat ze eigenlijk mijn haar in brand wilden zetten. Gelukkig mislukte dat.
Wanneer besefte je voor het eerst dat jij ‘anders’ was dan anderen?
Nooit echt. Ik heb me daar ook nooit druk om gemaakt. Iedereen is op zijn eigen manier uniek, en dat is precies hoe het hoort.
Wat zou je willen zeggen tegen de jongere versie van jezelf?
Even doorzetten. Ze vinden de oorzaak van je ziekte uiteindelijk wel. Oké, het duurt tot je 39e, maar ze vinden het. En geloof me, je komt er wel.
Als jouw leven een film zou zijn, welke actrice zou jou spelen? En wat voor genre zou het zijn?
Margot Robbie. Waarom? Omdat Harley Quinn gewoon cool is en ze ook Barbie heeft gespeeld—en vroeger speelde ik met Barbies. Harley Quinn is mijn favoriete cosplay. Het genre? Drama, chaos en alles daartussenin!
Wat heeft jou het meest gevormd tot de persoon die je nu bent?
Mijn fouten, want daar leer je van. Mijn ouders, omdat zij me hebben gevormd. En mijn lieve vriend, die me altijd steunt.
Hoe zou je willen dat mensen jou herinneren?
Als iemand die altijd bezig bleef om haar doelen te bereiken. Of het me nu lukte of niet, ik ging altijd door. Als het ene niet werkte, probeerde ik iets anders. Ik geef niet op.
🔥 En dat is Sandra. Eerlijk, doorzettend, en met een flinke dosis humor. Dit was het eerste deel van een wekelijkse interviewreeks. Volgende week duiken we verder in haar leven, haar passies en haar dromen.
